Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Η φιλοσοφία του Αλαίν Μπαντιού


 Απόσπασμα από το άρθρο Generic sovereignty: the philosophy  of Alain Badiou του Peter Hallward.


 Mετάφραση : Kraftwerk


Η οντολογία του Μπαντιού

Η θεωρία των συνόλων έτσι όπως διατυπώθηκε από τον Καντόρ και εμπλουτίστηκε από τους Ζερμέλο, Φράνκελ και Γκέντελ αναπτύσσει την αφηρημένη μορφή του πολλαπλού ως πολλαπλού. Σύμφωνα με τον Μπαντιού τα μαθηματικά είναι ο λόγος της οντολογίας, η περιγραφή του είναι-ως –είναι ή ως καθαρής πολλαπλότητας (πράγμα το οποίο δεν σημαίνει ότι τα μαθηματικά προσφέρουν τον λόγο που ερμηνεύει ή βγάζει νόημα από αυτή την οντολογία). Η μαθηματική απόδειξη εγγυάται απευθείας από το είναι. Αν τα μαθηματικά είναι ένας διαυγής τομέας γνώσης, τελείως άμεσος στο είναι,  αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει αυθύπαρκτο μαθηματικό αντικείμενο. Τα μαθηματικά κάνουν ξεκάθαρα τη λογική που παρουσιάζει κάθε διανοητό ( ή αδιανόητο) αντικείμενο, την λογική της παρουσίασης όπως τυποποιείται στα αξιώματα και τα θεωρήματα της θεωρίας των συνόλων.
 Ένα πολλαπλό είναι συνώνυμο με ένα σύνολο. Αυτό που η θεωρία των συνόλων περιγράφει είναι  η διάκριση μιας απόλυτης πολλαπλότητας στοιχείων χωρίς αναφορά σε οποιεσδήποτε θετικά προσδιορισμένες δομικές μονάδες ή ορισμούς. Η πολλαπλότητα όπως προσδιορίζεται μέσα από την θεωρία των συνόλων είναι “sans-un”. Πρόκειται για μια πολλαπλότητα που συναντάται- ως το μόνο συμπέρασμα συνεκτικό με τον θάνατο του θεού- με σαφήνεια και επάρκεια στο κενό σύνολο ή το κενό. «Εν αρχή ην το κενό». Σύμφωνα με τον Μπαντιού η ατομικότητα δεν μπορεί παρά να είναι το αποτέλεσμα μιας δράσης. Ένα Είναι-μετρημένο σαν ένα. Αυτή  η ενότητα ενός οποιουδήποτε δοθέντος στοιχείου ενός συνόλου είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ανήκει σε αυτό το σύνολο, όπως η ενότητα ενός μέρους ή υποσυνόλου ενός συνόλου σχετίζεται με τον εγκλεισμό σε αυτό το σύνολο. Παράγεται από ένα ιδιαίτερο μέτρημα ως ένα.
 Αυτό που ο Μπαντιού αποκαλεί κατάσταση (situation) είναι συνώνυμο ξανά με ένα σύνολο. Είναι κάθε πολλαπλότητα δομημένη από μια συγκεκριμένη καταμέτρηση, από συγκεκριμένα κριτήρια εγκλεισμού ή αποκλεισμού. Η δομή μιας κατάστασης είναι αυτή που την θεμελιώνει ως συγκεκριμένη κατάσταση. Είναι αυτή  που καταμετρά ή διακρίνει τα στοιχεία της ως δικά της στοιχεία. Κάθε κατάσταση είναι το αποτέλεσμα  μιας δόμησης. Η δομή μιας κατάστασης πχ  το σύνολο της ζωής για παράδειγμα διαχωρίζει τα στοιχεία του συνόλου των ζώντων πραγμάτων από τα στοιχεία από το σύνολο των μη ζώντων, των βιοχημικών στοιχείων. Η δομή της κατάστασης «Γαλλία» διαχωρίζει το εθνικό σύνολο από τους Γάλλους πολίτες κτλ. Είναι πιθανό κάποιος να υποστηρίξει ότι η συνέπεια μιας τέτοιας προσέγγισης είναι ένα είδος αφελούς εμπιστοσύνης  σε μια ημι-στατιστική απαρίθμηση. Αυτό θα ίσχυε αν δεν έλεγε κανείς ότι  για τον Μπαντιού κάθε ανθρώπινη  κατάσταση ή σύνολο (ατομικό ή συλλογικό) χωρίς να σταματά να γίνεται αντιληπτό ως σύνολο συνθέτει ένα μη μετρήσιμο άπειρο. Πάντα αυτό που έχει αυθεντική αξία είναι αυτό που βρίσκεται πέρα από τον αριθμό και διαφεύγει κάθε πιθανής καταμέτρησης.
Τρία στοιχεία μπορούν να θεωρηθούν σημαντικά για την θεμελίωση της οντολογίας του Μπαντιού. Το πρώτο είναι το αξίωμα του άπειρου, η ενεργή θεώρηση ενός ριζικού απείρου  πέρα από κάθε πιθανή απόδειξη ή  «κατασκευή». Για τον Μπαντιού όπως και για τον Καντόρ το άπειρο είναι το όριο του διανοητού, του ανθρώπινου-του πεπερασμένου. Θεμελιώνοντας την μη συνεκτικότητα μιας «Μεγάλης Ολότητας {Grand Tut} (παρουσιαζόμενη από τον Καντ) ως ένα που τα εγκλείει όλα και ανήκει στον αυτό του (όπως τέθηκε από τον Καντόρ) η θέση  της απειρότητας του είναι, είναι  αναγκαίως  μια οντολογική απόφαση, ή με άλλα λόγια ένα αξίωμα.
Το δεύτερο είναι το αξίωμα της θεμελίωσης ή του κενού. Η θεωρία των συνόλων ξεκινά με την παραδοχή ότι υπάρχει το κενό. Το κενό σύνολο δεν έχει στοιχεία. Η θεωρία των συνόλων υποστηρίζει ότι το κενό ή κενό σύνολο- το σύνολο στο οποίο τίποτα δεν ανήκει- εμπεριέχεται σε κάθε πιθανό σύνολο (περιλαμβανομένου και του εαυτού του). Το κενό είναι το καθολικά εγκλεισμένο υποσύνολο. Αυτό το άδειο υποσύνολο είναι θεμελιώδες με την έννοια ότι για να θεμελιωθεί  ένα σύνολο πρέπει  να έχει τουλάχιστο ένα στοιχείο που να μην  παρουσιάζει τίποτα από αυτά που παρουσιάζει η πολλαπλότητα (το ίδιο το σύνολο). Ο Μπαντιού δίνει ένα παράδειγμα από το σύνολο των ζώντων οργανισμών: αν τα κυτταρικά οργανίδια μπορούν να περιληφθούν σε αυτό το σύνολο , σε ένα συγκεκριμένο σημείο της κυτταρικής οργάνωσης υπάρχουν στοιχεία (πχ μιτοχόνδρια) των οποίων τα στοιχεία (πρωτεϊνικές μεμβράνες, βιοχημικές δομές) δεν είναι οι ίδιες στοιχεία του συνόλου των ζώντων οργανισμών. Τέτοιες δομές είναι  «θεμελιώδεις» για το σύνολο των ζώντων οργανισμών με την έννοια ότι πάνω σε αυτές δομούνται τα ζωντανά στοιχεία, αλλά τα ίδια δεν είναι ζωντανά. Στην περίπτωση των μαθηματικών οντοτήτων το κενό είναι αυτός ο θεμελιώδης όρος. Το κενό  εγκλείεται σε κάθε  μαθηματικό σύνολο αλλά δεν ανήκει σε κανένα. Μια άμεση συνέπεια είναι ότι κανένα θεμελιωμένο σύνολο δεν μπορεί να ανήκει στον εαυτό του. Για παράδειγμα το σύνολο όλων των αριθμών δεν μπορεί να είναι ένας αριθμός. Ένα σύνολο δεν μπορεί να αυτοθεμελιωθεί.  Για να το θέσουμε με άλλους όρους το κενό σύνολο δεν μπορεί να δομηθεί αλλά  είναι το θεμέλιο όλες τις δυνατές δομήσεις. Το απόλυτα πρωταρχικό σημείο κάθε οντολογίας είναι  το όνομα του κενού επειδή σε μια κατάσταση δεν υπάρχει διανοητός τρόπος να συναντήσεις το κενό. Κάθε τι που παρουσιάζεται σε μια κατάσταση απαριθμείται ως ένα. Το κενό είναι αυτό πάνω στο οποίο βασίζεται κάθε καταμέτρηση, εξαιτίας του  υπάρχει  η παρουσίαση.
Το τρίτο αξίωμα σχετίζεται με την υπέρβαση σε ένα  οποιοδήποτε σύνολο (συμπεριλαμβανομένου και το κενό σύνολο) των μερών (υποσυνόλων) έναντι των στοιχείων. Υπάρχουν εμφανώς  πολλοί περισσότεροι τρόποι συνδυασμού των στοιχείων ενός συνόλου σε μέρη (ή υποσύνολα) από τον αριθμό των στοιχείων αυτού του συνόλου. Ένα πεπερασμένο  σύνολο με ν στοιχεία θα έχει 2 εις την ν υποσύνολα ή μέρη. Ένα σύνολο με άπειρο αριθμό στοιχείων θα έχει ένα απείρως μεγαλύτερο αριθμό από υποσύνολα. Για παράδειγμα το σύνολο με τρία στοιχεία χ,ψ,ζ, έχει 8 υποσύνολα (2 εις την Τρίτη): {χ}. {ψ}, {ζ}, {χ,ψ}, {χ,ζ}. {ζ,ψ}, {χ,ψ,ζ}, {ο}- αυτό το τελευταίο υποσύνολο εγκλείεται σε όλα τα σύνολα. Υπάρχει πάντα – ανεξάρτητα από το τι είναι το α – τουλάχιστο ένα στοιχείο του ρ(α) που δεν είναι στοιχείο του α ακόμη και στην οριακή περίπτωση του κενού συνόλου το οποίο δεν έχει στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι κανένα πολλαπλό δεν είναι σε θέση να κάνει ένα από όλα όσα εγκλείει. 
 Αυτό που ο Μπαντιού αποκαλεί κράτος (state) μιας κατάστασης ή μιας «μεταδομής μιας κατάστασης» είναι αυτό που παρεμβαίνει για να θέσει υπό έλεγχο αυτή την υπέρβαση, να θεμελιώσει το σύνολο των μερών (υποσυνόλων). Το κράτος οργανώνει τους ποικίλους τρόπους διευθετώντας  τα μέρη ενός συνόλου σε ένα ενσωματωμένο όλο. Για την δομή μιας κατάστασης, η αρχή της απαρίθμησής της (απαρίθμηση των στοιχείων της) δεν επαρκεί από μόνη της για να τη διατηρήσει ως δομημένη. Η δομή δεν παρέχει τάξη στην υπέρβαση των μερών πάνω στα στοιχεία. Έτσι αν μια κατάσταση αντιστέκεται- και σύμφωνα με τον Μπαντιού είναι στη φύση των καταστάσεων να αντιστέκονται- πρέπει να υπάρχει συγχρόνως με την δομή της, μια αρχική «μεταδομή» η οποία διευθετεί την σχέση μεταξύ της δομής και των στοιχείων, μεταξύ του συνόλου και αυτού που απαριθμείται.  Αυτό που ο Μπαντιού ονομάζει  «γνώση» (savoir) (ή η γλώσσα μιας κατάστασης) παρέχει άπειρους τρόπους διευθέτησης των στοιχείων μιας κατάστασης, αλλά δεν μπορεί να παρέχει ενότητα σε αυτές τις διευθετήσεις. Το ότι το σύνολο στην παρουσίαση διαφεύγει της απαρίθμησης απαιτεί κάθε δομή να διπλασιάζεται από μια μεταδομή διαμέσου της οποίας η δομή μιας κατάστασης-κάθε δομημένης παρουσίασης- μετριέται ως ένα. Μια κατάσταση απαριθμεί στοιχεία. Το κράτος μιας κατάστασης απαριθμεί τα μέρη του, τους τρόπους συνδυασμού των στοιχείων. Σε ένα εθνικό σύνολο, για παράδειγμα, τα στοιχεία του οποίου εγκλείουν τον πληθυσμό που απαριθμείται ως εθνικός, το κράτος είναι αυτό που οργανώνει τα μέρη του, όπως οι φορολογούμενοι, οι εκλογείς, εγκληματίες και άλλα.
 Με άλλα λόγια, το κράτος διασφαλίζει ότι η εν δυνάμει αναρχική οργάνωση των κοινωνικών συνδυασμών παραμένει δομημένη με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να διατηρείται η κατάσταση. Το κράτος κρατά τα πράγματα στην θέση τους. Είναι ένα είδος πρωτογενούς αντίδρασης στην οντολογική αναρχία. Το κράτος κυριολεκτικά είναι η αρχή μιας εύτακτης αντικειμενικότητας, η βίαιη επιβολή της τάξης είναι εγγενές χαρακτηριστικό της αντικειμενικότητας. Ή ξανά το κράτος απαγορεύει την αποκάλυψη του κενού που είναι θεμελιώδες σε κάθε  κατάσταση. Σε μια καπιταλιστική κατάσταση , για παράδειγμα, αυτό το θεμελιωτικό κενό , που εγκλείεται αλλά δεν παρουσιάζεται, δεν ανήκει, είναι το προλεταριάτο, η αόρατη αλλά παραγωγική βάση πάνω στην οποία η κατάσταση υπάρχει ως τέτοια. Το κράτος σε αυτή την κατάσταση απαγορεύει την αποκάλυψη ή την ενδυνάμωση του προλεταριάτου. Στην σύγχρονη γαλλική κατάσταση , το κράτος επιβεβαιώνει έναν παρόμοιο αποκλεισμό μιας αόρατης τάξης μεταναστών.
 Πάντα για τον Μπαντιού, το κράτος είναι το σοβαρό ερώτημα, το κεντρικό ερώτημα. Κάθε μεγάλη εξέγερση της εργαζόμενης μάζας, την θέτει ενάντια στην κατάσταση και μια σκέψη (une pensee) δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιθυμία για να υπερβούμε το κράτος. Την δεκαετία του 90 όπως και του 60  η από- στατιστικοποίηση της Αλήθειας παραμένει για μας ένα πρόγραμμα σκέψης : η καρδιά του ερωτήματος είναι η εγγύηση του κράτους για την διατήρηση της τάξης, ο διαχωρισμός  μεταξύ παρουσίασης και αναπαράστασης, μεταξύ δομής και μεταδομής. Με άλλα λόγια, ο στόχος παραμένει το τέλος της αναπαράστασης (το τέλος της μεταδομής) και την καθολικότητα της απλής παρουσίασης, η ελευθερία των στοιχείων χωρίς την εξαναγκασμένη ενσωμάτωση των συνδυασμών τους, ένα ελεύθερο και ισότιμο ανήκειν χωρίς αναγκαστικούς εγκλεισμούς.
 Η παραγωγή γενολογικών αληθειών θα σχετιστεί πρωτίστως και με το πλήρες ρίσκο του κενού, την από- στατιστικοποίηση  της σκέψης. Αν θεωρούμε ως  statelike (etatique) αυτό που απαριθμεί, ονομάζει και ελέγχει τα μέρη μιας κατάστασης, τότε όταν μια αλήθεια υφαιρείται από το κράτος αυτό σημαίνει ότι είναι εκτός αρίθμησης, πέραν της πρόβλεψης και μη ελεγχόμενη.
 Συμβαντικός χώρος είναι ο τόπος από όπου ίσως κάτι καινούργιο συμβεί , κάτι πέρα από  την αναγνώριση και τον έλεγχο του κράτους. Σύμφωνα με τον Μπαντιού είναι το κενό που έχει ως αποτέλεσμα την διαραφή (suture) των πολλαπλοτήτων στο είναι τους και αν  η φύση του έχει λησμονηθεί αυτό οφείλεται στο ότι το κενό αυτό γεμίζεται (Σπινόζα ή Χάιντεγγερ) ή καλύπτεται (Λάιμπνιτς ή Βιτγκενστάιν) – τόσες πολλές φιλοσοφικές προσπάθειες, θα πει ο Μπαντιού για να αποφύγει κανείς το ερώτημα του κράτους.
Η οντολογία του Μπαντιού περιγράφει με άλλα λόγια τις προϋποθέσεις, που πρέπει να τηρηθούν ώστε να μετακινηθούμε πέρα από το κράτος και τις αναπαραστάσεις του προς μια κατάσταση αγνής παράστασης. Σε αντίθεση με τον Χάιντεγγερ ή με τον Ντελέζ, ο Μπαντιού θεμελιώνει μια οντολογία για να κινηθεί πέρα από αυτή. Η οντολογία του παρέχει μια ακριβή περιγραφή του τι δεν μπορεί να περιληφθεί σε αυτή, αυτού που υπερβαίνει την φύση της αντικειμενικότητας- το σύμπλεγμα συμβάν-αλήθεια-υποκείμενο. Μπορούμε να κατανοήσουμε την ύπαρξη της σκέψης αν κατανοήσουμε πως μπορεί να ξεκινήσει μια ρήξη με τον νόμο του είναι. 

22 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου, τα λάθη και οι αβλεψίες που παρατήρησες διορθώθηκαν. Οιμεταφράσεις μου είναι πρόχειρες και δεν διεκδικούν την αρτιότητα. Στόχος μου είναι να μεταφέρουν σε αδρές γραμμές τις θέσεις κάποιου ακόμη κι αν υπάρχουν αβλεψίες, λάθη ή ασυνταξίες. Δυστυχώς ο χρόνος που διαθέτω δεν μου επιτρέπει κάτι καλύτερο. Ευχαριστώ πάντως για την προσεκτική ανάγνωση. Περιμένω και σχόλιά σου στις θέσεις του Μπαντιού με ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Weltschmerz K. και @kraftwerk
    καλησπέρα σας.
    Μια απορία εάν μου επιτρέπετε.
    Ποιο το νόημα του εντοπισμού και ιδιαίτερα της αναφοράς σε λάθη τα οποία δεν είναι ικανά να αποτρέψουν την κατανόηση του νοήματος του κειμένου;
    Εξάλλου νομίζω,το ότι είναι δυνατό να εντοπίζονται και να διορθώνονται παράλληλα,είναι απόδειξη ότι το νόημα του κειμένου αποδόθηκε (είτε με λάθη είτε χωρίς).Εκτός βέβαια εάν υπάρχει κάποιος λόγος α-(δι)-ευκρινησ(τος)που αιτιολογεί την αναφορά σ'αυτά τα λάθη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Carina. Τον Weltschmerz δεν τον γνωρίζω, ωστόσο θέλω να πιστεύω οτι η κριτική του κινήθηκε από ευαισθησία για τη γλώσσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα ήθελα να διευκρινήσω ότι το σχόλιο του Weltschmerz K.ήταν για μένα μια αφορμή προκειμένου να εκφράσω την απορία μου επί του θέματος,χωρίς προσωπική χροιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έγινε το εξής: είχα διαβάσει μόνο την πρώτη και την τελευταία παράγραφο, και είχα εντοπίσει ένα λαθάκι, οπότε σκέφτηκα ότι κάποια στιγμή, όταν θα το διαβάσω ολόκληρο, θα το επισημάνω. Βλέπω ένα βράδυ ότι το η ανάρτηση αναδημοσιεύτηκε χωρίς να έχει διορθωθεί το συγκεκριμένο, γι' αυτό το διάβασα στα γρήγορα ελπίζοντας ότι θα έβλεπε και αυτός/αυτή που το αναδημοσίευσε τις διορθώσεις και θα είχαμε έτσι μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, ή κατι τέτοιο. Όσο για το λόγο που το έκανα, ήταν η ευαισθησία για τη γλώσσα (όχι ότι αρνούμαι την ύπαρξη μιας αρρωστημένης, βαθύτατα εξουσιαστικής ευχαρίστησης). Καταλαβαίνω ότι φαντάζει περίεργο ένα κατεβατό με 13 παρατηρήσεις, αλλά από τη στιγμή που έγιναν οι διορθώσεις μπορεί κάλλιστα να σβηστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωστόσο οφείλω να παρατηρήσω ότι το ερώτημά μου διέφυγε της προσοχής σας.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα ήθελα να επισημάνω τα παρακάτω:

    1. Στο προτελευταίο σχόλιό σας στη φράση "Βλέπω ένα βράδυ ότι το η ανάρτηση...." το άρθρο "το" στερείται γραμματικά λόγω παρουσίας.

    2. Ως προς την ομολογίας σας ότι αδυνατείτε να εντοπίσετε το ερώτημα το οποίο διέφυγε απαντήσεως,να διευκρινήσω (σε μια προσπάθειά μου να συμβάλλω στην κατανόηση),ότι στο αρχικό σχόλιό μου για το ότι ένας άνθρωπος επιλέγει τον εντοπισμό και τη διόρθωση λαθών (γραπτού ή προφορικού λόγου) ενώ αποδίδεται σαφώς το νόημα,δεν τέθηκε επί προσωπικού.Η δική σας παρατήρηση για την γραμματική ασυνέπεια στο κείμενο, και στη συνέχεια η αποκατάστασή της,λειτούργησε για μένα ως αφορμή,δεναποτελούσε κεντρικό σημείο του ερωτήματός μου.
    Ωστόσο υφίσταται και η πιθανότητα κάτι το οποίο είναι για μένα σαφές να είναι ασαφές για σας,χωρίς να σημαίνει ότι ευθύνεστε εσείς γι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ασφαλώς, κάθε κατανόηση είναι παρανόηση: τουλάχιστον σε ότι με αφορά (συνεπώς, μάλλον ευθύνομαι εγώ, και είναι η δύναμη αυτή ευχάριστη - σκεφτείτε πόσο ενδιαφέρον είναι να μη μπορείς να καταλάβεις τι λέει ο άλλος!). Επιτρέψτε μου τώρα να αναρωτηθώ για το ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι για τους οποίους επισημαίνετε αυτό το λάθος και αν κρύβεται από πίσω κάποια διάθεση για απόπειρα πλήρους κατοχής του νοήματος, και άρα επανεπιβεβαίωσης του Υποκειμένου στην παρατήρηση σας (!) - φυσικά δε μιλώ σοβαρά, όχι περισσότερο απ' όσο συνήθως, τουλάχιστον. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα για τις απαντήσεις που επιδέχεται το ερώτημα σας (η αδυναμία κατανόησης δεν αφορούσε τη διατύπωση του ερωτήματος, αλλά τις ενδεχόμενες απαντήσεις που αναμένατε, δεδομένου ότι θεώρησα τυπική τη σημείωση σας περί μη προσωπικού χαρακτήρα - θεώρησα εν ολίγοις ότι με εγκαλούσατε για την αρχική παρέμβαση μου, για την οποία "απολογήθηκα" προηγουμένως), πέραν εκείνων που έδωσα για τον εαυτό μου (δηλαδή η επιθυμία για τάξη στο επίπεδο της γλώσσας και η άντληση ικανοποίησης από την "επαναφορά του Kraftwerk στην τάξη" μέσω της εξαντλητικής (;) καταγραφής των αβλεψιών του). Ωστόσο δε σας κάλυψαν αυτές οι εξηγήσεις, που σημαίνει ότι, εφόσον συγκεκριμενοποιηθεί για την περίσταση μας, το ερώτημα αφορά κυρίως τον συντάκτη της ανάρτησης: γιατί δέχτηκε εντέλει να προβεί στις διορθώσεις, εφόσον ο νοηματικός πλούτος του κειμένου ήταν ήδη εξασφαλισμένος; Ως προς τη γενική διατύπωση του ερωτήματος, τώρα, δεν έχω κάποια ιδέα, αλλά ευχαρίστως θα παρακολουθούσα την εκτύλιξη των σκέψεων σας.

    Υ. Γ. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, να επαναλάβω ότι μιλώ (και γράφω) μεταξύ σοβαρού και αστείου, και αν κάτι σας φανεί ενοχλητικό μπορείτε να το αγνοήσετε (ίσως αντιληφθήκατε έναν ακόμη λόγο για οτιδήποτε διαβάζετε σ' αυτό το σχόλιο: την απόλαυση από τη γραφή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Weltschmerz νομίζω οτι το θέμα ανάγεται όχι σε μια γενικότητα αλλά στην συγκεκριμένη μας επικοινωνία. Πιστεύω οτι η παραδοχή μιας έστω και σε παρένθεση κακόβουλης και εξουσιασικής κίνησης από σένα αποτελεί μια στάση ειλικρίνειας στην διαδικτυακή σου περσόνα και δεν μπορώ να αγνοήσω την ειλικρίνειά σου. Έχει ενδιαφέρον ότι η στιγμή της αλήθειας σου ήταν η στιγμή που πλεόναζε μέσα στο λόγο σου, αυτή που τοποθετηθηκε εντός παρένθεσης πέρα από μια ηθική της ευγένειας. Η επιθυμία για τάξη στο επίπεδο της γλώσσας δεν είναι παρά μια έγκληση του υποκειμένου στον Άλλο,ένα αίτημα για αναγνώριση. Όσο και αν με εγκαλείς στον τόπο του Κυρίου εγώ θα αναγκάζομαι να σου στέλνω πίσω τις παρενθέσεις σου ακόμη και αν δεν απευθύνονται σε μένα αλλά στον/στην Άλλο/η.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επίσης έχω να προσθέσω κάποια ερωτήματα: γιατί ο Welt έχει χρόνο για να παρατηρεί λάθη αλλά όχι να συνεισφέρει στο σχολιασμό των άρθρων; Γιατί θεωρεί οτι η συμπεριφορά του μπορεί να εκληφθεί ως αστεία ή έστω μεταξύ σοβαρού και αστείου; Γιατί εντοπίζει την αλήθεια του σε μια παρένθεση και μετά βιάζεται να σβήσει την ανάρτηση που ο ίδιος αργότερα θεώρησε ως πλεονασματική ή μη αρμόζουσα; θα τον ρωτούσα ευθέως με πόσους συνομιλεί στο μπλογκ του και πόσους επισκέπτες έχει. Θα τον ρωτούσα αν θεωρεί την επκοινωνία όχι ως συμβολική ανταλλαγή αλλά ως έκφραση της jouissance του. Αν θεωρεί οτι η απόλαυσή του δεν μπορεί να θυσιαστεί στο βωμό του συμβολικού τότε πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για αυτή του την επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Carina, Kraftwerk
    Με μπερδέψατε λίγο. Carina, χαίρομαι που συνεισέφερα σε κάτι, αλλά περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Όσον αφορά τις ερωτήσεις του Kraft, έχουμε και λέμε: η επισήμανση λαθών απαιτεί σημαντικά λιγότερη διανοητική κόπωση σε σχέση με τον (φιλοσοφικό) σχολιασμό. Συνήθως αισθάνομαι πολύ κουρασμένος για να παρέμβω με την πυκνότητα και το βάθος που απαιτούνται. Θεωρώ ότι η συμπεριφορά μου είναι αστεία, διότι έτσι εκφέρεται κατά κανόνα ο λογος μου, προφορικός και γραπτός (πράγμα που αρκετά συχνά δε γίνεται αντιληπτό από άλλους ούτε, ίσως, από εμένα), δηλαδή η ελαφρότητα, ο παιγνιώδης αισθητισμός/μηδενισμός και ο (αυτο)σαρκασμός συνυπάρχουν με τον κυνισμό και την απαισιοδοξία. Στο μπλογκ -αν αντιλαμβάνομαι ορθώς τον όρο "συνομιλία"- δε συνομιλώ με κανένα, οι επισκέπτες που έχω είναι λίγοι και μέχρι πρότινος ελάχιστοι. Η επικοινωνία είναι μια άσχημη λέξη. Μου θυμίζει τις εταιρίες τηλεπικοινωνιών, ή τον Χάμπερμας, ή τον Χάμπερμας να φλυαρεί από το κινητό του. Το άνοιγμα στον άλλο, θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι: εκδήλωση κυριαρχίας και ταυτόχρονη απώλεση της, (επαν)ιδιοποίηση και απαλλοτρίωση του συμβολικού προϊόντος μου, βεβαιότητα και ρίσκο, - ιδιωτική απόλαυση, σε τελική ανάλυση, που διευρύνεται αν κάποιος εντοπίσει κάτι χρήσιμο ή ενδιαφέρον στα γραφόμενα μου. Δεν καταλαβαίνω επίσης ποια είναι η αναφερόμενη ευθύνη. Η ευθύνη προϋποθέτει επιλογή, κατά πως γράφει ο kraft, αλλά ένα από τα λίγα πράγματα που διεκδικώ είναι η ελευθερία να μην κάνω επιλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θεωρώ οτι αυτή η συνομιλία παίρνει τη μορφή μιας αυτιστικής απόλαυσης και δεν το θέλω. Αν συμφωνεί και η Καρίνα η συζήτηση αυτή θα σβηστεί. Σχόλια θα γίνονται δεκτά μόνον όταν αφορούν την ουσία των κειμένων. Welt να ξέρεις οτι η ελευθερία να μην κάνεις επιλογές είναι επιλογή. Η επιλογή σου είναι να μετριάσεις την απόλαυσή σου, να θυσιάσεις αυτό που συνιστά το βαθύτερο είναι σου (η παρένθεσή σου) διαφορετικά η εμμονή στην ιδιωτική απόλαυση θα οδηγήσει στον εξορισμό σου από τα στενά συμβολικά όρια του υπάρχοντος μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Weltschmerz K.,χαίρομαι που χαίρεσαι ..:)
    σ' ό,τι αφορά εμένα δεν τίθεται θέμα ενόχλησης,ούτε και λόγος να ασκήσω κριτική στις θέσεις σου.Επιπλέον είναι επιλογή σου ,το να μην απαντήσεις στο ερώτημά μου.Πάντως εάν ο Kraftwerk καταλήξει να διαγράψει τα σχόλια της ανάρτησης ,την οποία μετά από υποδείξεις σου για τα γραμματικά λάθη τα διόρθωσε,μπορείς να επισκεφθείς τη δική μου ανάρτηση (ως αναδημοσίευση από το Kraftwerk )και να εντοπίσεις τα λάθη που ήδη διόρθωσες στον Κ. αλλά και τα νέα-βρείτε τις διαφορές . :))

    Kraftwerk ,προτιμώ να μη σβηστεί αυτή η συνομιλία.Επιπλέον θα λάβω υπόψιν μου τις επιλογές σου,καθώς και τη συνθήκη σύμφωνα με την οποία θα γίνονται οι σχολιασμοί των επισκεπτών σου.

    Καλό βράδυ να έχουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καρίνα θα σεβαστώ την επιθυμία σου και η συνομιλία θα μείνει ως έχει. Να ξέρεις οτι είσαι πάντα ευπρόσδεκτη εδώ για σχολιασμό. Θεωρώ ότι η παρέμβασή σου σε αυτό το θέμα ήταν θεμιτή εφόσον μάλιστα δεν είχα ορίσει κάποιους όρους ή συνθήκες σχολιασμού. Ελπίζω οι όροι αυτοί να μην δράσουν ανασταλτικά στη συμμετοχή σου σε ενδεχόμενες μελλοντικές συνομιλίες.

    Καλό βράαδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θα παραβλέψω την κατάχρηση του όρου "επιλογή" από αμφότερους. Αισθάνομαι λίγο άσχημα. Ελπίζω ότι θα συμμορφωθώ με τους όρους. καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. :))

    Σ' ευχαριστώ πολύ Κraftwerk,όταν θα έχω λόγο κάτι να σχολιάσω με χαρά θα συμμετέχω σε συνομιλίες,με τους όρους ή συνθήκες που επιθυμείς.

    Υ.Γ.
    Θα με ενδιέφερε και η γνώμη του Weltschmerz K.σχετικά με το σβήσιμο ή όχι των σχολίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Weltschmerz K.,

    Ναι βρε παιδί μου. Μπήκα στο μπλογκ σας με τόσο καλά λόγια και δυναμικά αλλά η μη-απάντησή σας με αποθάρρυνε και το κοψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το αναδημοσίευσα στο σχετικό "Badioumathematics".
    Αναμένουμε συνέχεια!!!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή